Maandag vertrokken onze leerlingen van de lagere school op plattelandsklassen.
De koffers werden netjes in de bus gestapeld,
en toen waren ze weg, met een hele grote, witte bus.
Wat zal het stil zijn, hier op school...
We herhaalden ons liedje 'kriebel, kriebel' en kriebelen eerst Jules en dan elkaar.
Wees maar zeker dat er gegibberd werd.
Op onze KidSmart keken en luisterden we naar een herfstaflevering van Het zandkasteel.
De beuk is onze favoriete boom dit schooljaar, zijn blaadjes kleuren geel en bruin en ze dwarrelen neer op onze speelplaats.
We bekijken onze beuk vanuit een ander oogpunt, we nemen de spiegel en bekijken de takken, we kijken naar de bladeren en we zien ook de lucht.
We zien een sprinkhaan op onze beuk.
Juf hangt een blad papier op de stam van de beuk en wij kleuren met wasco' om een afdruk van de stam te maken.
Ali wil vooral zichzelf bekijken in de spiegel.
We verzamelen nog enkele blaadjes en vruchten van de beuk.
Na de speeltijd gaan we turnen.
Meester Dimitri is 'op vakantie' met de leerlingen van de lagere school, nu mag juf Chantal eens mee naar de turnzaal.
Eerst spelen we een spelletje in de turnzaal, we luisteren goed naar de handtrom om te weten hoe we ons door de zaal moeten bewegen.
Dan stellen we een parcours op.
We mogen kiezen hoe we naar het sportraam 'gaan'.
We moeten natuurlijk ook weer terug.
Als echte behendige kabouters, klimmen we over de brug.
Gelukkig is Mathias er om, letterlijk, een handje toe te steken.
Opgepast kabouters! Anders val je net als kabouter Basje in en plasje, en dan ben je kledder, kleddernat, nat je broekje, nat je jasje...
Juf denkt dat ze ons kan leren koprollen, maar neen hoor, het is meer een kwestie van oefenen.
'Wij hebben dit al geleerd bij meester Dimitri, maar ik vind het wel heel leuk hoor!' vertelt Ella heel enthousiast en de klasgenootjes beamen dit.
Stoere binken Wannes en Emile kunnen de mat oprollen.
We doen nog een oefening ter versterking van onze buikspieren.
We pakken een sport van het sportraam vast en laten ons hangen, we steken onze voeten vooruit.
Ja hoor, het lukt ons af en toe even...
Woensdag gingen we op stap.
Een hele grote bus kwam ons ophalen en bracht ons naar Hoeilaart, daar gingen we wandelen in het bos. Het busvervoer was een cadeau van het oudercomité, bedankt mensen van het oudercomité.
Het oudercomité kon ons dit schenken dankzij de bijdrage van alle mensen die de activiteiten, ingericht door het oudercomité, ondersteunen.
In het bos volgen we de paaltjes met de paddenstoelen, we kijken goed naar de pijlen om te weten welke kant we op moeten. Wij kunnen dit heel goed!
Er waren heel veel paddenstoelen in het bos.
Onze kleuters gingen op zoek.
We horen de blaadjes ruisen in de wind.
Bij momenten lijkt het alsof het blaadjes regent.
Er is heel veel modder in het bos, eerst zijn we een beetje wantrouwig, maar na enkele modderpoelen doorkruist te hebben, vinden we het best wel leuk!
We voelen aan de schors van de boom.
'Juf, kom eens voelen, dit is zacht!', 'dat is gras, maar ook geen gras'
'Dat is mos' vertelt juf ons.
'Is dat dan kaboutergras, juf?'
'Ja, zo zou je het kunnen zeggen, mos is kaboutergras.'
We hebben een beuk gevonden.
'dit zijn blaadjes zoals die van de beuk op onze school, juf!'
'Ah ja, zouden de blaadjes van onze beuk dan tot hier gewaaid zijn?'
Dat is weer een rare vraag die onze juf stelt, we denken even na, maar we denken niet dat het kan.
'De blaadjes zijn niet met onze bus gekomen.'
'Maar hoe komen die blaadjes hier dan?' wil juf weten.
'dat weten we niet'
'Zou er hier ook ergens een beuk staan, misschien?'
We gaan op zoek, en ja hoor, we vinden een beuk!
Juf en enkele kleuters hadden al een kabouter gezien, zouden er nog kabouters wonen in dit bos?
We maken ons klein en zoeken.
'Daar, ik zie hem' roept Artur enthousiast.
Juf ziet hem niet meteen, maar Artur wijst ons waar de kabouter zit, en ja hoor, vele kindjes zien de kabouter nu ook lopen.
't Is een kabouter met een rode muts.
Volgens Ella was het een kaboutervrouwtje, ze kon het zien omdat de kabouter een rok droeg.
Zo goed ziet onze juf niet, maar waarschijnlijk heeft Ella gelijk, hoewel er enkelen hun bedenkingen hebben. De verwonderde snoetjes waarmee ze Ella bekijken zijn geld waard...
Deze boom is omgewaaid, we kunnen er met z'n allen op zitten.
Boskoningin Mathea en boskoning Emile.
Boskoning Artur en boskoning Wout.
Boskoning Od en boskoningin Ella
Boskoning Wannes en boskoning Ali
Na onze wandeling hebben we wel zin in een tussendoortje
Als iedereen klikvast zit, kunnen we terug naar school.
Het duurt niet lang of we liggen in dromenland...
Donderdagochtend praten we nog even na over onze boswandeling.
De modder is onze kleuters duidelijk goed bijgebleven.
We vinden het ook wel raar dat we maar 2 kabouters gezien hebben en er waren zo héél veel paddenstoelen. Misschien hadden de kabouters zich verstopt, want er waren nog groepen kinderen, en het waaide ook wel, het regende blaadjes.
Artur bracht een grote pompoen mee.
'wat kunnen we hier mee doen?'
'soep maken!'
'ja, en wat kunnen we nog maken met een pompoen?' vraagt juf.
'niets, je kan alleen maar soep maken'
'Wij gaan er confituur van maken' vertelt juf.
Wij knikken, maar bekijken juf bedenkelijk, dat hebben wij nog niet gedaan, zal dat wel goed komen.
We zochten uit welk mes we best konden gebruiken om die grote pompoen door te snijden.
Wij mochten wel suggesties geven, maar juf deed het eerste snijwerk, een pompoen aansnijden is niet meteen een makkelijke job.
Oef! het is gelukt!
Als we onze handen gewassen hebben en onze kookschort aangetrokken hebben, moeten we zelf de pompoen in kleine stukjes snijden.
Dat we het mes vasthouden bij het handvat, dat weten we allemaal, en dat doen we dan ook spontaan.
We moeten wel nog even uitzoeken welke kant van het mes we het makkelijkst kunnen gebruiken om te snijden.
'het is zo hard' zegt Artur.
'Dit gaat veel makkelijker' merkt Wout op, 'de banaan is zacht.
Alle stukjes pompoen en alle stukjes banaan gaan in een grote kookpot.
we persen er nog citroensap over,
en voegen suiker bij.
Op dit preparaat plaatste onze juf een bord en een zwaar gewicht en dan ging dit de koelkast in tot de dag nadien.
Wij werkten onze beuk af.
Juf knipte een stam uit de afdruk die we eerder deze week maakten, we plakten de stam op een blad en plakten beukenblaadjes.
Vrijdag werken we onze confituur af.
We zetten onze kookpot op het vuur en roeren.
Als ons fruit gaar gekookt is, mixen we alles fijn.
We spoelen onze bokalen om in heet water.
Als onze bokalen droog zijn, vullen we onze potjes.
Juf doet iets geks, vinden wij, telkens een bokaal gevuld is met confituur, schroeft juf het deksel stevig op de bokaal, tot daar kunnen we nog volgen, maar dan zet juf de bokaal omgekeerd op tafel.
Dat is om de confituur luchtvrij te maken en om te bewaren vertelt juf ons.
Wij knikken en zeggen 'ah ja', alsof we er alles van begrijpen...
Wie wil mag de lepel aflikken, er zijn vele kandidaten.
Ella vindt de confituur 'om duimen en vingers af te likken'.
Od zegt wel dat hij de confituur lekker vindt, maar aan zijn snoetje te zien zou je toch wel iets anders vermoeden...
De meeste kleuters vinden de confituur lekker en willen nog een boterham met confituur.
De confituur is dus goedgekeurd, we zullen op de kerstmarkt, op vrijdag, 13 december confituur van pompoen en banaan verkopen.
De week is weer voorbij gevlogen en we kunnen nu genieten van een welverdiende herfstvakantie!
Na de vakantie verwelkomen we Cas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten